Głupia baba!
Ależ mam ochotę dać sobie w twarz z liścia! Albo wylać kubeł lodowatej wody na moją durną łepetynę! Lub chociaż pobiczować się w intencji oświecenia mojego ciemnego umysłu (chociaż na to jest już za późno)! Jestem na siebie wkurzona! Zirytowana obranymi w młodzieńczych latach ideałami i celami życiowymi, które okazały się może i chwalebne, ale jakże jałowe pod względem realizmu życiowego w naszym ukochanym i przepięknym kraju! I znowu potwierdza się ludowa mądrość, że trzeba słuchać mamy! A trzeba mi było posłuchać mojej rodzicielki, kiedy łapała się za głowę i pytała po co idę po dalszą naukę do liceum? "Przecież nie będziesz miała żadnego zawodu!" - powtarzała mi raz po raz, ale ja otumaniona wizją studiów wyższych i tytułem magistra, nie zważałam na jej słowa i złościłam się, że podcina mi skrzydła! O głubia babo! - myślę sobie dzisiaj, mając na myśli moją i tylko moją osobę. Na cóż Ci tytuły, duma ze świetnych ocen i autorska praca magisterska, którą zżera kurz i zapom