Bez postanowień nie ma nowego roku czyli o nieposiadaniu postanowień

2022 rok rozgościł się już na całego, z całym tym swoim nieładem i tysiącem pytań o to, czym nas obdarzy, zaskoczy albo zdenerwuje. Pod koniec grudnia, w ferworze dużej ilości obowiązków i zmian, obiecałam sobie, że nie będę robiła żadnych, ale to absolutnie żadnych, postanowień noworocznych. Nigdy zresztą, nie byłam zwolenniczką zostawiania decyzji o zmianach w życiu na jakiś określony moment czasowy. Nie mam w zwyczaju zaczynać diet od poniedziałku (żeby w weekend najeść się na zapas), zresztą na diecie to byłam w czasach licealnych. Rzucanie palenia nie wchodzi jeszcze w grę, więc postanowienie o zaprzestaniu tego zgubnego nałogu też racji bytu nie miało. Reszta moich przyzwyczajeń i nawyków jest dla mnie i mojego otoczenia na tyle znośna, że nie potrzebuję niczego zmieniać. A biorąc pod uwagę fakt, że z nadchodzącym 2022 rokiem  zmieniłam pracę, doszłam do wniosku, że ilość zmian i tak jest zatrważająca, więc nie ma sensu dokładać sobie jakieś kolejne wyzwania, które mogłyby tylko spowodować niepotrzebny stres, niezadowolenie i ogólne poczucie,   że nie sprostam wszystkim oczekiwaniom. Nie. Postanowiłam, że sama nie będę wkładać na swoje bary kolejnych wyzwań i postanowiłam, że żadnych postanowień mieć nie będę. I kiedy, przy wtórze strzelających korków od szampana, fajerwerków i radosnych okrzyków sąsiadów z kamienicy na przeciwko mojego mieszkania, nastał  01.01.2022 r., spokojnie wzniosłyśmy z córką toast i udałyśmy się do łóżka, aby kontynuować oglądanie przerwanego przez północ, serialu. Bez spiny, bez założeń, że od pierwszego dnia stycznia zmieniamy siebie, zgodnie z wyświechtanym hasłem: "nowy rok - nowa ja". No luzik totalny, mówię Wam. Ale w moim życiu nie mogę sobie niczego planować, nawet czegoś tak banalnego, jak nieposiadanie postanowień noworocznych... Rzeczywistość upomniała się o swoje prawa i postawiła mnie pod ścianą... Zmiana miejsca zatrudnienia i zdanie się na komunikację miejską w poruszaniu się na trasie Sanok - Tarnawa Dolna,  to jednak zadanie wymagające nie lada cierpliwości i odporności na warunki atmosferyczne. Myślałam, że jestem cierpliwa i odporna. Ale okazało się, że nie. Bezczynne czekanie na spóźniony, ze względu na intensywny opad śniegu, autobus, to jednak wyzwanie ponad moje siły.  Przebierając z zimna nogami, psioczyłam pod nosem na swoją idiotyczną fobię przed kierowaniem pojazdem kat. B, na które prawo jazdy zdałam w... 2005 r., Tak. Jestem niepraktykującym kierowcą. Kierowcą, który do tej pory nie potrafi odpowiedzieć na pytanie: w jaki sposób udało mu się zdać ten egzamin? Kierowcą, którego przecież piętą achillesową jest prowadzenie samochodu!!!  I nadszedł ten wiekopomny moment, kiedy postanowienie noworoczne objawiło się z całą swoją mocą. A stało się to wtedy, kiedy zdana na powiewy wschodniego wiatru, opady gęstego śniegu   i czekania, postanowiłam, że w tym roku stanę się kierowcą praktykującym i nie będę uzależniona od innych. O drżyjcie uczestnicy ruchu drogowego na terenie gmin Sanoka i Zagórza! Będzie się działo!!! Ale bez obaw. Najpierw kilka lekcji z instruktorem. Oswojenie się ze sprzętem. I ruszam!!! 
    Taki mam plan na ten rok. Zresztą to tylko część planu, ponieważ postanowiłam, że nie będę się bać wyzwań, nowych rzeczy, podążania innymi ścieżkami niż do tej pory. Żeby było inaczej, lepiej i bardziej satysfakcjonująco, trzeba pokonać swoje lęki, niepewność, poczucie, że nie dam rady, że nie umiem, że nie wiem. Motywuje mnie to, że z tyloma rzeczami już dałam sobie radę, tyle przeszkód zdołałam pokonać. A ta cała reszta to tzw. "Pikuś". Trzeba znaleźć w sobie chęć do nauki, otwartość umysłu na nowe doświadczenia, a przede wszystkim pewność siebie i poczucie, że to moje życie i ja sama mam największy na niego wpływ. Postanawiam się nie bać i jechać przed siebie, zarówno jako kierowca samochodu, ale także jako kierowca swojego życia.
Jak widać, bez postanowienia noworocznego się nie obyło. Ale była to naturalna reakcja na życiową sytuację, a nie z poczucia, że coś należy ze sobą zrobić, w związku z nadejściem nowego roku. A zwłaszcza, kiedy znamienita większość populacji, takie postanowienia posiada, opowiada o nich i szczyci się nimi w internetowych społecznościach. 
    Dlatego pragnę Wam życzyć tego, aby Wasze postanowienia zawsze wynikały z potrzeby Waszego serca i szły w parze z tym co czujecie, czego pragniecie i o czym marzycie.
 I jeszcze jedno: Nie bójmy się żyć!!!