Nostalgiczny wrzesień

Dzisiejszy dzień jest pierwszym z tych, w których boleśnie odczuwam, że lato odchodzi.... szarość poranka, chłód i mżawka sprawiły, że na chwilkę zatrzymałam się rano przy oknie z kubkiem kawy i dotarło do mnie, że kolejna jesień przede mną. I tak nastroiłam się nostalgicznie i romantycznie z lekką nutką dekadencji, czemu wyraz daję poniżej:



***
Jesteś natchnieniem, co popycha moją wyobraźnię
W niebezpieczne rejony,
Gdzie bezdrożami marzeń
niczym nieskrępowana biegnę do Ciebie,
ale Ty coraz dalej i dalej…





*** 
Myśli me wokół Ciebie krążą,
jak ćmy nocą ciemną...
światłem jesteś , co rozjaśnia mi dzień,
światłem, przy którym chciałabym się ogrzać choć w jedną noc...


***
Utkałam Twój obraz pod powieką
i mam Cię zawsze przy sobie.
To mało... ale i tak cieszę się Tobą w moich oczach.
 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Być kokietką, być kokietką...

Obraz
I w tym oto wpisie wyjdzie ze mnie megiera, zazdrośnica i babsko wredne, które nie potrafi docenić  starań przedstawicielek płci pięknej zarówno w rzucaniu uroków na bogu ducha winnych i nieświadomych mężczyzn, ani wszelkich prób zwrócenia na siebie ich uwagi, ani nawet  kompleksowych i zmasowanych działań mających na celu uczynienia z nich potencjalnych wielbicieli, a wręcz czcicieli kobiecego piękna. Z racji tego, że matka natura poskąpiła mi filigranowej budowy ciała, wrodzonego uroku, wdzięku i subtelności, wychodząc zapewne z założenia, że limit tego typu przymiotów został wyczerpany wciągu trzech pierwszych miesięcy 1981 roku, od zawsze z zazdrością spoglądałam na koleżanki, których aparycja stanowiła kwintesencję kobiecości. A uczucie to potęgowało się z chwilą, kiedy takie idealne istoty potrafiły umiejętnie rozsiewać swój czar i urok na otaczających je chłopaków. Niestety, ja tak nigdy nie miałam i przyznaję, że przemawia teraz przeze mnie frustracja i poczucie krzywdy...
Czytaj więcej

Przewrotność losu

Obraz
Kiedy byłam młoda i piękna, a było to jakieś 20 lat temu, myślałam, że nie ma nic lepszego niż poświęcić się karierze naukowej, a jeżeli już dane mi będzie założyć z kimś rodzinę, to zrobię to z mężczyzną, który wszystko zaplanuje, zorganizuje i będzie stał na straży bezpieczeństwa i dobrobytu tej najmniejszej komórki społecznej. O jakże wielką naiwnością się wykazałam w moim poprzednim wcieleniu! Jaką głupotą życiową byłam przepełniona i jakże niedojrzałym podejściem do realiów życiowych się kierowałam! Na szczęście jakiś palec boży wskazał mi inną drogę życiową i postawił na mojej drodze człowieka, który nauczył mnie niezależności, samodzielności i radzenia sobie ze wszystkim. Często psioczyłam w duchu na to, że muszę być "herszt-babiszonem" trzymającym w ryzach wszystkie codzienne sprawy, obowiązki i powinności, że nie mogę sobie pozwolić na beztroską egzystencję typu "leżę i pachnę", że muszę kopać się z życiem i brać się z nim za bary każdego dnia. Był to dl
Czytaj więcej

Książkowe drogowskazy

Obraz
Są ludzie, którzy pojawiając się w moim życiu, stali się dla mnie inspiracją, natchnieniem czy wzorem do naśladowania. Ale są również takie książki, które "wpadły" w moje ręce w odpowiednich momentach, stając się odpowiedzią na nurtujące mnie pytania, ukazując nowe sposoby rozwiązania starych problemów albo "otwierały" mój umysł poprzez zupełnie inną perspektywę opisywania rzeczywistości. Bez względu na to czy były to powieści, krótkie eseje czy kilka wersów poezji... Za każdym razem, kiedy wczytywałam się w słowa zawarte na każdej kolejnej stronie,  odkrywałam coś, co porażało mnie swoją prostotą, pięknem i jasnością przekazu,  coś, co trafiało do mojego serca , by pozostać tam już na zawsze. Czasem było to tylko jedno zdanie, niekiedy sama wymowa utworu i poruszane tematy, a niekiedy całe fragmenty, które oddawały moje uczucia, poglądy, albo stanowiły ożywcze tchnienie, otwierając mi oczy, a przede wszystkim serce i umysł na pewne prawdy, z których nie zdawałam s
Czytaj więcej