Zaczarowane słowa

Niedawno pisałam o książkach, które są dla mnie ważne. Ale nie byłabym sobą, gdybym nie podzieliła się także utworami, które w szczególny sposób mnie poruszają, dotykają i w pewien sposób, definiują i uzupełniają mój charakter. Są to wiersze... Przeróżna jest ich tematyka i wymowa. Z długiej listy wybrałam tylko kilka. Ale są one dla mnie niezwykle ważne.


Rafał Wojaczek
Umiem być ciszą
"Miłość to człowiek niedokończony"
                                                       Eluard
Kończę się w twoich oczach
umiem być ciszą
Kończę się w twoim śnie
Ostatnie echo jest ciszą
To miejsce,
Gdzie kończy się twoje spojrzenie
Sen mnie oślepia
Rozjarzona iskra serca
Kończę się w twoim sercu
Przez sen przez siebie
Donoszę siebie do twojej śmierci


Bolesław Leśmian
***
Mrok na schodach. Pustka w domu.
Nie pomoże nikt nikomu.
Ślady twoje śnieg zaprószył
Żal się w śniegu zawieruszył.
Trzeba teraz w śnieg uwierzyć
I tym śniegiem się ośnieżyć
I ocienić się tym cieniem
I pomilczeć tym milczeniem.


Małgorzata Hillar
Myślałam że będę mówić
Myślałam
wreszcie będę mówić
Tyle się we mnie
słów zebrało
Tyle słów dojrzałych i twardych
Jak ziarnka żyta
Cierpkich jak gruszki polne
Aksamitnych jak pszczoły
Myślałam
Dam ci te moje słowa
Coś z nimi zrobisz
Ale kiedy otworzyłam usta
Zamknąłeś je swoimi wargami
Cofnęły się słowa moje
Schowały się we mnie
Jak ptaki lękliwe
Teraz już tylko czasem
Wyglądają oczami


Roman Śliwonik
Ktokolwiek
A więc pamiętaj, że wyjmując, gubiąc
Lub usuwając mnie z pamięci
Wygaszasz jeszcze jedną gwiazdę
Z nocy, która jest nad tobą.


Autor nieznany
***
Przenikam wzrokiem
Twoje oczy
Zapamiętuję ich kolor i głębię
Badam każdy milimetr
Twego ciała
Nasycam się jego ciepłem i zapachem
Wiem, że mnie czujesz
Tak ja Ciebie
I mogę tak błądzić
Nieustannie
Nieprzerwanie
Bez obawy
Że się zdradzę
Mogę tak przenikać
Twoje ciało na wskroś
A Ty i tak będziesz myślał,
Że jestem daleko...
Mogę być z Tobą wszędzie
Tylko nie tu i nie teraz...

To tylko malutka część mojego poetyckiego, zaczarowanego świata, który "zmiękcza"  sensem i brzmieniem słów mój twardy charakter.
Lokalizacja: Sanok, Sanok

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Być kokietką, być kokietką...

Obraz
I w tym oto wpisie wyjdzie ze mnie megiera, zazdrośnica i babsko wredne, które nie potrafi docenić  starań przedstawicielek płci pięknej zarówno w rzucaniu uroków na bogu ducha winnych i nieświadomych mężczyzn, ani wszelkich prób zwrócenia na siebie ich uwagi, ani nawet  kompleksowych i zmasowanych działań mających na celu uczynienia z nich potencjalnych wielbicieli, a wręcz czcicieli kobiecego piękna. Z racji tego, że matka natura poskąpiła mi filigranowej budowy ciała, wrodzonego uroku, wdzięku i subtelności, wychodząc zapewne z założenia, że limit tego typu przymiotów został wyczerpany wciągu trzech pierwszych miesięcy 1981 roku, od zawsze z zazdrością spoglądałam na koleżanki, których aparycja stanowiła kwintesencję kobiecości. A uczucie to potęgowało się z chwilą, kiedy takie idealne istoty potrafiły umiejętnie rozsiewać swój czar i urok na otaczających je chłopaków. Niestety, ja tak nigdy nie miałam i przyznaję, że przemawia teraz przeze mnie frustracja i poczucie krzywdy...
Czytaj więcej

Przewrotność losu

Obraz
Kiedy byłam młoda i piękna, a było to jakieś 20 lat temu, myślałam, że nie ma nic lepszego niż poświęcić się karierze naukowej, a jeżeli już dane mi będzie założyć z kimś rodzinę, to zrobię to z mężczyzną, który wszystko zaplanuje, zorganizuje i będzie stał na straży bezpieczeństwa i dobrobytu tej najmniejszej komórki społecznej. O jakże wielką naiwnością się wykazałam w moim poprzednim wcieleniu! Jaką głupotą życiową byłam przepełniona i jakże niedojrzałym podejściem do realiów życiowych się kierowałam! Na szczęście jakiś palec boży wskazał mi inną drogę życiową i postawił na mojej drodze człowieka, który nauczył mnie niezależności, samodzielności i radzenia sobie ze wszystkim. Często psioczyłam w duchu na to, że muszę być "herszt-babiszonem" trzymającym w ryzach wszystkie codzienne sprawy, obowiązki i powinności, że nie mogę sobie pozwolić na beztroską egzystencję typu "leżę i pachnę", że muszę kopać się z życiem i brać się z nim za bary każdego dnia. Był to dl
Czytaj więcej

Książkowe drogowskazy

Obraz
Są ludzie, którzy pojawiając się w moim życiu, stali się dla mnie inspiracją, natchnieniem czy wzorem do naśladowania. Ale są również takie książki, które "wpadły" w moje ręce w odpowiednich momentach, stając się odpowiedzią na nurtujące mnie pytania, ukazując nowe sposoby rozwiązania starych problemów albo "otwierały" mój umysł poprzez zupełnie inną perspektywę opisywania rzeczywistości. Bez względu na to czy były to powieści, krótkie eseje czy kilka wersów poezji... Za każdym razem, kiedy wczytywałam się w słowa zawarte na każdej kolejnej stronie,  odkrywałam coś, co porażało mnie swoją prostotą, pięknem i jasnością przekazu,  coś, co trafiało do mojego serca , by pozostać tam już na zawsze. Czasem było to tylko jedno zdanie, niekiedy sama wymowa utworu i poruszane tematy, a niekiedy całe fragmenty, które oddawały moje uczucia, poglądy, albo stanowiły ożywcze tchnienie, otwierając mi oczy, a przede wszystkim serce i umysł na pewne prawdy, z których nie zdawałam s
Czytaj więcej